Loch Lomond / Glen Scotia
Loch Lomond
Jezioro (Loch) Lomond, najrozleglejszy zbiornik słodkowodny całej Wielkiej Brytanii wyznacza granicę pomiędzy szkockimi regionami Lowland i Highland. Obszar ten, był od wieków sercem szkockiego przemysłu gorzelniczego. Niestety przez lata wiele z działających tu destylarni zostało zamkniętych, tak jak pierwsza lokalizacja gorzelni Loch Lomond założona ok. 1814 roku na północnych krańcach jeziora. Data zamknięcia nie jest znana. W 1965 roku na przeciwległym brzegu, w mieście Alexandria Duncan Thomas właściciel Littlemill Distillery Company wybudował nową siedzibę Loch Lomond.
Jezioro (Loch) Lomond, najrozleglejszy zbiornik słodkowodny całej Wielkiej Brytanii wyznacza granicę pomiędzy szkockimi regionami Lowland i Highland. Obszar ten, był od wieków sercem szkockiego przemysłu gorzelniczego. Niestety przez lata wiele z działających tu destylarni zostało zamkniętych, tak jak pierwsza lokalizacja gorzelni Loch Lomond założona ok. 1814 roku na północnych krańcach jeziora. Data zamknięcia nie jest znana. W 1965 roku na przeciwległym brzegu, w mieście Alexandria Duncan Thomas właściciel Littlemill Distillery Company wybudował nową siedzibę Loch Lomond.
W 1984 roku destylarnia została zamknięta, ale już 3 lata później po przejęciu przez firmę Glen Catrine Bonded Warehouse wznowiła działalność. Kiedy w 1993 roku rozszerzono produkcję o whisky typu grain – Loch Lomond stał się jedną z niewielu szkockich destylarni mogących produkować whisky single malt, single grain i blended w jednym zakładzie. Destylarnia jako jedna z czterech w całej Szkocji posiada własny zakład bednarski, a destylacja odbywa się w różnych typach alembików. Inspiracją dla właścicieli gorzelni jest piękno regionu Highland z malowniczym jeziorem Loch Lomond i górującym nad nim masywem Ben Lomond. Powstające tu edycje whisky wzięły swe nazwy m.in. od znajdujących się na jeziorze wysp. Roczna produkcja destylarni to 5 mln litrów spirytusu słodowego i 18 mln litrów zbożowego, co stawia Loch Lomond w ścisłej czołówce szkockich producentów whisky. Przejęcie w 2014 przez Exponent Private Equity otworzyło nowy bardzo obiecujący rozdział w historii destylarni. Magazyny gorzelni kryją nawet 50-letnie destylaty, a nowa bardzo szeroka oferta whisky została bardzo pozytywnie przyjęta.
Littlemill
Destylarnia Littlemill została oficjalnie założona w 1772 roku w Bowling nad brzegiem rzeki Clyde na miejscu starego, czternastowiecznego browaru, na granicy regionów Lowland i Highland. Mówi się, że whisky destylowano tam już od 1750 roku, kiedy zakład został kupiony przez George’a Buchan’a, Do 1992 roku, kiedy to produkcja została przerwana Littlemill był najstarszą czynną szkocką destylarnią. Do 1930 roku praktykowano tu trzykrotną destylację a w późniejszych latach zainstalowano unikalne alembiki, których górną część stanowiła kolumna rektyfikacyjna.
Littlemill
Destylarnia Littlemill została oficjalnie założona w 1772 roku w Bowling nad brzegiem rzeki Clyde na miejscu starego, czternastowiecznego browaru, na granicy regionów Lowland i Highland. Mówi się, że whisky destylowano tam już od 1750 roku, kiedy zakład został kupiony przez George’a Buchan’a, Do 1992 roku, kiedy to produkcja została przerwana Littlemill był najstarszą czynną szkocką destylarnią. Do 1930 roku praktykowano tu trzykrotną destylację a w późniejszych latach zainstalowano unikalne alembiki, których górną część stanowiła kolumna rektyfikacyjna.
W roku 1994 gorzelnia została zamknięta, w 1996 rozpoczął się jej demontaż, a następnie w roku 2004 wskutek tragicznego pożaru została całkowicie zniszczona. Tym samym ważna część dziedzictwa szkockiego gorzelnictwa została bezpowrotnie utracona, a jedyne co pozostało to duch destylarni i przysłowiowe parę kropel pochodzącej stąd, wyjątkowej whisky.
Dziś Littlemill to wyjątkowa, trudno dostępna whisky, dla koneserów z całego świata. Master Blenderzy Michael Henry i John Petersen dokonują oceny ocalałej, dojrzewającej jeszcze w magazynach whisky i co roku wybierając kilka z nich tworzą edycje, które według nich idealnie reprezentują styl i jakość whisky z Littlemill Distillery.
Glen Scotia
To jedna z trzech obecnie działających w regionie Campbeltown destylarni. Historia destylacji na południowym krańcu półwyspu Kintyre sięga XVI wieku. Dostęp do bogatych zasobów wody, torfu i zboża oraz rosnący rynek zbytu w wiktoriańskiej Brytanii i poza jej granicami sprawił, że w małym portowym miasteczku w połowie XiX wieku powstało ponad 30 destylarniami i 20 słodowni a Campbeltown nazywano „światową stolicą whisky”. W niemal każdej uliczce tego niedużego miasteczka działała gorzelnia, a po ciężką, złożoną, bardzo cenioną whisky ustawiały się kolejki kupców. Gorzelnia pod nazwą Scotia powstała w 1832 roku i jako nieliczna przetrwała kryzys przemysłowy na początku XX wieku, który spowodował zamknięcie lub likwidację wielu okolicznych destylarni. Zamknięta na okres 5 lat została również w 1928 roku gorzelnia Scotia. Jednak po przejęciu przez Bloch Brothers i wznowieniu produkcji w 1934 roku - była jedną z dwóch ocalałych destylarni w regionie. Druga część obecnej nazwy „Glen” została dodana dopiero w roku 1939. W 1954 roku zakład został kupiony przez kanadyjskiego potentata Hirama Walkera, w późniejszych latach jeszcze kilkukrotnie zmieniał właścicieli, aż do czasu nabycia jej przez Loch Lomond Distillery Company w 1996 roku. Dziś roczna produkcja gorzelni to ok 500 tys. litrów czystego alkoholu, co stawia ją wśród jednych z mniejszych szkockich producentów whisky. Przejęcie Loch Lomond Group przez nowego właściciela w 2014 roku rozpoczęło, nowy etap w historii destylarni. Dziś whisky Glen Scotia jest doskonałym przykładem i przedstawicielem tradycyjnego stylu whisky z Campbeltown. Tak jak półwysep The Mull of Kintyre znany jest ze swojej mgły napływającej znad morza, tak whisky z Campbeltown odznacza się swoimi lekko słonymi, przepełnionymi morską bryzą aromatami.
Glen Scotia
To jedna z trzech obecnie działających w regionie Campbeltown destylarni. Historia destylacji na południowym krańcu półwyspu Kintyre sięga XVI wieku. Dostęp do bogatych zasobów wody, torfu i zboża oraz rosnący rynek zbytu w wiktoriańskiej Brytanii i poza jej granicami sprawił, że w małym portowym miasteczku w połowie XiX wieku powstało ponad 30 destylarniami i 20 słodowni a Campbeltown nazywano „światową stolicą whisky”. W niemal każdej uliczce tego niedużego miasteczka działała gorzelnia, a po ciężką, złożoną, bardzo cenioną whisky ustawiały się kolejki kupców. Gorzelnia pod nazwą Scotia powstała w 1832 roku i jako nieliczna przetrwała kryzys przemysłowy na początku XX wieku, który spowodował zamknięcie lub likwidację wielu okolicznych destylarni. Zamknięta na okres 5 lat została również w 1928 roku gorzelnia Scotia. Jednak po przejęciu przez Bloch Brothers i wznowieniu produkcji w 1934 roku - była jedną z dwóch ocalałych destylarni w regionie. Druga część obecnej nazwy „Glen” została dodana dopiero w roku 1939. W 1954 roku zakład został kupiony przez kanadyjskiego potentata Hirama Walkera, w późniejszych latach jeszcze kilkukrotnie zmieniał właścicieli, aż do czasu nabycia jej przez Loch Lomond Distillery Company w 1996 roku. Dziś roczna produkcja gorzelni to ok 500 tys. litrów czystego alkoholu, co stawia ją wśród jednych z mniejszych szkockich producentów whisky. Przejęcie Loch Lomond Group przez nowego właściciela w 2014 roku rozpoczęło, nowy etap w historii destylarni. Dziś whisky Glen Scotia jest doskonałym przykładem i przedstawicielem tradycyjnego stylu whisky z Campbeltown. Tak jak półwysep The Mull of Kintyre znany jest ze swojej mgły napływającej znad morza, tak whisky z Campbeltown odznacza się swoimi lekko słonymi, przepełnionymi morską bryzą aromatami.
